ជំលោះព្រំដែនគួរឱ្យដោះស្រាយយ៉ាងឆាប់ 13 ខែវិច្ឆិកា 2008
Posted by cambodiatoday in នយោបាយ.add a comment
ជំលោះព្រំដែនកម្ពុជា ថៃ មិនគួរឱ្យបន្តយូរទៅមុខទៀតទេ ប្រសិនបើវាបន្តឱ្យយូរទៅ នោះនឹងធ្វើឱ្យកម្ពុជាទទួលរងលទ្ធផលកាន់តែអាក្រក់។ ឥឡូវ កម្ពុជាមាននូវភស្តុតាង ផែនទី ហើយនិងសន្ធិសញ្ញាគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីគាំទ្រការអះអាងរបស់ខ្លួន ជាពិសេសមានទម្លាប់ច្បាប់មកពីសេចក្តីសំរេចរបស់តុលាការយុត្តិធម៌អន្តរជាតិ កាលពីឆ្នាំ១៩៦២។ តុលាការនោះបានពិនិត្យទម្លាប់របស់ថៃ បានឃើញថាថៃធ្លាប់មានឱកាសជាច្រើនដើម្បីជំទាស់បដិសេធសន្ធិសញ្ញាជាមួយបារាំង ក៏ប៉ុន្តែមិនដែលធ្វើទេ ហើយបានឃើញថា ពួកថៃបានគោរពតាមសន្ធិសញ្ញានោះដែរ មិនបានជំទាស់តវ៉ាទេ ហេតុដូច្នេះហើយតុលាការបានប្រគល់ប្រាសាទព្រះវិហារទៅកម្ពុជា។ ប្រសិនបើកម្ពុជានឹងដាក់ពាក្យបណ្តឹងទៅតុលាការអន្តរជាតិ នោះកម្ពុជាច្បាស់ជាត្រូវឈ្នះ ក៏ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើខ្មែរឱ្យជំលោះនេះបន្តយូរទៅមុខទៀត នោះទម្លាប់ច្បាប់ពីឆ្នាំ១៩៦២នឹងមានអនុភាពកាន់តែតិចទៅៗ ព្រោះសមាគមន៍អន្តរជាតិនឹងសួរថា បើដីនេះពិតជាដីរបស់ខ្មែរមែន ហេតុអ្វីកម្ពុជាមិនបានដាក់ពាក្យបណ្តឹង ដោះស្រាយឆាប់ៗនោះ? ពួកគេនឹងចាប់មានភាពមន្ទិលសង្ស័យ គិតថាកម្ពុជាគ្មានទំនុកចិត្តទៅលើការអះអាងរបស់ខ្លួន បើមានទំនុកចិតមែន ហេតុអ្វីបន្តការចរចាដោយឥតបានការ? ជាពិសេស ក្នុងការចរចាទាំងអស់នោះ ពួកថៃអាចចាប់ពាក្យណាមួយដែលខ្មែរនិយាយ យកមកប្រើប្រាស់ប្រឆាំងនឹងខ្មែរវិញ។ កម្ពុជាមិនគួរឱ្យបន្តការចរចាទាំងនេះទៀតឡើយ។
យូរៗទៅ សមាគមន៍អន្តរជាតិនឹងទទួលស្គាល់ថា ទឹកដីនេះជាដីជំលោះអចិន្ត្រៃយ៍ ដូចជាតំបន់ខាសមីរ៍នៅឯប្រទេសឥណ្ឌា ឬកោះសាយប្រឹស ឬតំបន់ផ្សេងៗទៀត ដែលមានទាហានប្រឈមមុខគ្នាជារៀងរាល់ថ្ងៃជាយូរឆ្នាំមកហើយ តំបន់ទាំងអស់នោះត្រូវបានទទួលស្គាល់ថាជាតំបន់ជំលោះអចិន្ត្រៃយ៍ ព្រោះគ្មាននរណាហ៊ានចាត់វិធានការដោះស្រាយឡើយ។ កម្ពុជាមិនគួរឱ្យមានស្ថានការណ៍ដូច្នេះកើតឡើងទេ គឺត្រូវប្តឹងទៅតុលាការអន្តរជាតិភ្លាមៗ។
ក្នុងភាសាអង់គ្លេសមានពាក្យពេចន៍ថា “ប៉ាកកាមានឥទ្ធិពលខ្លាំងជាងដាវ” បានន័យថា ចំណេះដឹងរបស់មនុស្ស មានឥទ្ធិពលនិងអនុភាពខ្លាំងជាងកងកម្លាំងយោធា។ ក្នុងជំលោះនេះ កម្ពុជាមានភាពទន់ខ្សោយខាងយោធាមែន មិនអាចឈ្នះដោយដាវបានឡើយ ក៏ប៉ុន្តែ កម្ពុជាមានអាវុធដ៏ខ្លាំងជាងគេបង្អស់ គឺជាប៉ាកកា។ ខ្មែរមិនគួរឱ្យខាតពេលទៀតឡើយ ចូរលើកអាវុធដ៏មានឥទ្ធិពលខ្លាំងជាងគេបង្អស់ចុះ ហើយចុះហត្ថលេខាទៅលើពាក្យបណ្តឹងជាមិនខាន!!!៕
សាមគ្គីភាព 7 ខែសីហា 2008
Posted by cambodiatoday in នយោបាយ.add a comment
នាពេលបច្ចុប្បន្ន អ្វីដែលប្រទេសកម្ពុជាត្រូវការជាទីបំផុត គឺជាសាមគ្គីភាព។ រូបខ្ញុំផ្ទាល់តែងតែមានការខ្វែងគំនិតជាមួយនឹងមេដឹកនាំនានា ក៏ប៉ុន្តែ ក្នុងសភាពវិបតិ្ត យើងត្រូវបោះបង់ចោលនូវការលំអៀងផ្នែកនយោបាយរបស់ខ្លួន ហើយនិងត្រូវគាំទ្រប្រទេសជាតិ មិនមែនត្រូវគាំទ្រគណបក្សរបស់ខ្លួននោះឡើយ។ តើអ្វីទៅជាវិបត្តិដែលខ្ញុំបាននិយាយមិញនោះ? គឺជាការឈ្លានពានរបស់ប្រទេសជិតខាងទៅលើទឹកដីកម្ពុជា។ ក្នុងសង្គ្រាមស៊ីវិលនៃសហរដ្ឋអាមេរិក លោកប្រធានាធិបតី អាប្រាហាំ លីនកុន បានមានប្រសាសថា “អស់ទាំងនគរណាដែលបែកខ្ញែកទាស់តែគ្នាឯង មិនអាចចៀសផុតពីការវិនាសនោះឡើយ”។ ប្រសិនបើកម្ពុជាមានសាមគ្គីភាពផ្នែកនយោបាយ នោះអាចចៀសផុតពីការវិនាសបាន ហើយអាចបន្សល់ទុកទឹកដីនេះជាកម្មសិទ្ឋិរបស់ខ្មែរ។
មានផ្លូវតែមួយដើម្បីឈ្នះល្បិចរបស់អ្នកឈ្លានពាននោះ គឺជាច្បាប់អន្តរជាតិ ជាផ្លូវដែលធ្លាប់បាននាំមកនូវលទ្ធផលដ៏ល្អសម្រាប់ខ្មែរ កាលពីឆ្នាំ១៩៦២។ ប្រសិនបើខ្មែរនឹងយកជម្លោះនេះ ជូនទៅអង្ការសហប្រជាជាតិ នោះយើងច្បាស់ជាត្រូវទទួលបានការដោះស្រាយដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់ខ្មែរជាមិនខាន។ ភាគីខ្មែរមានភស្តុតាំងដើម្បីគាំទ្រការអះអាងរបស់ខ្លួន គឺរួមមាននូវផែនទី ទម្លាប់ច្បាប់ នឹងសន្ធិសញ្ញា។
ការដោះស្រាយតាមសមរភូមិមិនមែនជាដំណោះស្រាយល្អចំពោះកម្ពុជាទេ គឺមកពីកងកម្លាំងរបស់ប្រទេសឈ្លានពានមានកម្លាំងច្រើនជាងខ្មែរ ហើយម្យ៉ាងទៀត ប្រសិនបើវិបត្តិនេះត្រូវបណ្តាលឱ្យផ្ទុះអាវុធ នោះប្រសាទព្រះវិហារប្រាកដជាត្រូវរងការបែកបាក់ធ្ងន់ធ្ងរមួយចំនួន។ ប្រសិនបើកម្ពុជានឹងយករឿងនេះមកលើកឡើងទៅ អ.ស.ប. នោះរឿងនេះនឹងត្រូវបានដោះស្រាយដោយសន្តិវិធី ហើយផ្តល់លទ្ធផលដ៏ល្អដែរ។
ហេតុដូច្នេះហើយ សូមផ្អាកនូវអារម្មណ៍នយោបាយសិន ហើយរួមគ្នាគាំទ្រនាយករដ្ឋមន្ត្រីខ្មែរក្នុងការប្រឆាំងនឹងសត្រូវជាតិ!
ចូរឱ្យមានគំនិតវិជ្ជមានចុះ! 18 ខែមីនា 2007
Posted by cambodiatoday in នយោបាយ.5 comments
ប្រជាជនខ្មែរនៅសហរដ្ឋអាមេរិក ហើយនិងនៅកម្ពុជាផង តែងតែត្អូញត្អែរអំពីសភាពការណ៍នៅកម្ពុជា ដោយមានសំដីថា ស្រុកខ្មែរពោពេញទៅដោយការពុករលួយ អ្នកចោរប្លន់ ភាពអសន្តិសុខ។ល។ ឥឡូវ ខ្ញុំសូមឆ្លើយតបការចោទប្រកាន់ទាំងនេះ។ ស្រុកខ្មែរប្រាកដជាមានឩបសគ្គក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍ស្រុក ព្រោះថា ស្រុកខ្មែរទើបបានងើបពីសង្គ្រាម ក៏ប៉ុន្តែ ក្នុងពេលថ្មីៗនេះ ស្រុកខ្មែរបានចាប់មានការជឿនលឿនច្រើនជាងមុនណាស់។ ខ្ញុំបានទៅដល់កម្ពុជាជាលើកដំបូងនៅឆ្នាំ២០០១ ហើយខ្ញុំបានសង្កេតឃើញថា កម្ពុជានៅមិនទាន់បានធូរស្បើយពីជំនាន់សង្គ្រាមឡើយ ផ្លូវណាក៏រលាក់ ដើរពេលយប់មិនសូវហ៊ាន ហើយហាក់ដូចជាគ្មានអ្វីជឿនលឿនទាល់តែសោះ។ ពេលខ្ញុំបានជិះឡានតាក់ស៊ីពីបាត់ដំបងទៅភ្នំពេញ ខ្ញុំបានសួរអ្នកបើកបរថា “ប៉ុន្មានម៉ោងទៀតបានជាយើងមកដល់ភ្នំពេញ?” គាត់បានឆ្លើយថា “យើងមកដល់ហើយ!” ខ្ញុំបានសួរវិញថា “ចុះភ្នំពេញមានផ្លូវដីដែរ?” ពាក្យឆ្លើយតបរបស់គាត់តទៅនោះ ពិតប្រាកដជាមានអត្ថន័យពិសេស គឺថា “បើអត់មានផ្លូវដី នោះយើងមិនមែននៅស្រុកខ្មែរទេ!” បច្ចុប្បន្ននេះ មិនចាំបាច់ជិះតាក់ស៊ីពីបាត់ដំបងទៅភ្នំពេញទេ ហើយមិនបាច់ធ្វើដំណើរអស់រយះពេល៨ម៉ោងតាមផ្លូវរលាក់ដែរ គឺអាចជិះឡានក្រុងដែលគិតតំលៃថោក អស់រយះពេល៤ទៅ៥ម៉ោងប៉ុណ្ណោះ ហើយផ្លូវកៅស៊ូមានផង! នេះជាការផ្លាស់ប្ដូរធំមួយក្នុងរយះពេលមួយដ៏ខ្លី! នៅភ្នំពេញសុទ្ធតែមានផ្លូវកៅស៊ូ មានផ្សារទំនើបទាន់សម័យ (ផ្សារសុរិយា) ហើយមានវត្ថុផ្សេងៗទៀត ដូចជាម៉ាស៊ីនបើកលុយ ដែលធ្វើឱ្យការរស់នៅ មានភាពកាន់តែស្រួល។ សូម្បីតែកម្មវិធីវាយអក្សរខ្មែរដែលខ្ញុំកំពុងប្រើនេះ ជាផលិតផលនៃការអភិវឌ្ឍន៍ដ៏អស្ចារ្យនេះ។ នៅពេលថ្មីៗនេះ ទស្សនាវដី្តអន្តរជាតិមួយ ដែលដាក់ឈ្មោះថា “អ្នកសេដ្ឋកិច្ច ” (The Economist) បានបោះពុម្ពអត្ថបទមួយអំពីស្រុកខ្មែរ ហើយបានបញ្ជាក់ថា ធម្មតា ការផ្សាយរបស់គេអំពីស្រុកខ្មែរ សុទ្ធតែផ្សាយពីរឿងកម្សត់ខ្លោចផ្សា ប៉ុន្តែ បច្ចុប្បន្ននេះ កម្ពុជាបានងើបពីសង្គ្រាមហើយ ហើយសេដ្ឋកិច្ចខ្មែរ មានដំណើរការកាន់តែខ្លាំងឡើង។ ដូច្នេះ កុំពិបាកចិត្តពេក ហើយចូរមានគំនិតវិជ្ជមានចុះ ស្រុកខ្មែរមានបញ្ហាក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍ស្រុកមែន ប៉ុន្តែឥឡូវស្រុកខ្មែរមានដំណើរការទៅមុខហើយ !
កម្ពុជាបច្ចុប្បន្ន 